میوه های زندگی من و همسرم

29 تیر 95 ما 5 نفری که تو عکس مشخصه بودیم و یه دوچرخه و چن تا آدم اعصاب ندار راستش چون باباجونم یه کم ناخوش احوال بود نمیتونستیم بدو بدو بکنیم چون صدای بزرگترها درمیومد، از طرفی چون مبلای خونه باباجون نو بودن هم نمیتونستیم بریم تو اتاق پذیرایی قایم موشک بازی کنیم چون بازم صدای مامان جونم درمیومد، تو حیاط هم که میرفتیم رو ماشین باباجون سرسره بازی میکردیم بازم صدای باباجونم درمیومد. خلاصه چاره نداشتیم جز دوچرخه بازی! اونم یه دوچرخه بود و همه ما ! ولی کنار اومدن با خودمون بهتر از کنار اومدن با بزرگترها بود! اصلا من نمیدونم چرا بزرگترها اصلا ما رو درک نمیکنن ،همش میگن بشین، ندو، شیطونی نکن، جیغ نزن ....... ...

یه روز به یادماندنی با خانواده 18 تیر 95 بعد از عید فطر بود که به همراه فامیل (عمو، عمه، دایی و..)دسته جمعی رفتیم ایج (استهبان) تو باغ یکی از دوستان. استخرشو شستیم و پر از آب کردیم و تا عصر آب بازی کردیم . فوق العاده بود! واقعا بهمون خوش گذشت. غروب هم رفتیم باغ باباجونم، شام مامانا سالاد الویه درست کردن، دستشون درد نکنه وافعا بهمون چسبید. الهی شکر به خاطر این حس خوب و روز خوب و خانواده شاد   ...